ಕಾಲ

ಭಾವನೆಗಳ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತವಾಗಿ 

ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತಿರುವೆ ನೀನು 

ಕಳೆದುಹೋಗಿರುವೆ ನಾನು 

ಮಾತಾಡಲೇ ಮರೆತುಹೋಗಿದೆ 

ಮೆದುಳು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡು 

ತಡಕಾಡುತ್ತಿರುವೆ ಉಸಿರಾಡಲೂ ಕೂಡ 

ಸುನಾಮಿ ಅಪ್ಪಳಿಸುವ ಮೊದಲು 

ಖಾಲಿಯಾದಂತೆ ಸಾಗರದ ಒಡಲು 

ಎದೆ ಬತ್ತಿ,ಗುಳಿತೋರಿ, ಬಂಜರಾದಂತಿದೆ 

ನಿರ್ನಾಮಗೊಳಿಸಲೇ ಬರುವ ಅಲೆ 

ಬಂದು ಎರಗಲಿ ಬಿಡು ನನ್ನೊಳಗೆ 

ಬದುಕಬೇಕಾದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಗುಳೆ ಹೋಗಾಗಿದೆ

ಮತ್ತೆ ಸೂರ್ಯೋದಯವಾಗಬಹುದು 

ಹೊಸ ಭಾನು, ಹೊಸ ಭೂಮಿ, ಹೊಸ ನಾನು 

ಅಳಿಸಿಹೋಗಬಹುದು ಈ ನಾಗರೀಕತೆ 

ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳು ಉಳಿದೇ ಉಳಿದಾವು 

ನೆನಪಲಿ ಕಟ್ಟಿಹಾಕ ಬಯಸುವೆ ನಿನ್ನ 

ಹೊಸ ಯುಗಕ್ಕೆ ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿರುವೆ 

ಭಾಶೇ