ಹಕ್ಕಿಯ ಮರಣ

ಹಕ್ಕಿಯೊಂದು ಆಗಸದಿಂದ ಬಿದ್ದು ಸತ್ತು ಹೋಯಿತು
ಅದು ಕೊಲೆಯೋ? ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೋ?
ಭಯದ ನೆರಳು ಉಳಿದೆಲ್ಲ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕವಿದಿತ್ತು

ಅದನ್ಯಾರು ಅದನ್ಯಾಕೆ ಕೊಲ್ಲುವವರು?
ಪಂಜು, ಬಾಣ, ಗುಂಡುಗಳ ಗುರುತಿಲ್ಲ ಅದು ಶಿಕಾರಿಯಲ್ಲ
ವಿಮಾನ ತಾಗುವಷ್ಟು ಎತ್ತರದಿ ಅದು ಹಾರುವುದಿಲ್ಲ
ಅದರ ಕೊಲೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆಯಿತಾ? ಕೌತುಕ

ಅದು ಆತ್ಮ ಹತ್ಯೆಯಾ? ಅದೇಕೆ ಸಾಯಬಯಸುವುದು?
ಅದಕ್ಕೊಂದು ಗೂಡಿತ್ತು, ಬಾಳ ಸಂಗಾತಿಯಿತ್ತು
ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಹುಟ್ಟಿ ಹಾರಿ ಹೋಗಿದ್ದವು
ಹೊಟ್ಟೆಯ ಬಯಕೆಗಳ ತೀರಿಸಲು ಬರವಿರಲಿಲ್ಲ
ಮೈಯಲ್ಲಿ ಕಸುವಿತ್ತು, ಪರಿಸರ ಸೊಂಪಾಗಿತ್ತು
ಅದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯು ಅಲ್ಲವೆನಿಸಿತ್ತು

ಮರಣೋತ್ತರ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಫಲಿತಾಂಶ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಭಯವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು
ಅದು ಕೊಲೆಯು ಅಲ್ಲ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯು ಅಲ್ಲ
ಅದು ಮರಣ, ಸಹಜ ಮರಣ, ಕೇವಲ ಹಟಾತ್ ಮರಣ
ಬದುಕಿ ಬಾಳಬಹುದಾದ ಯಾರನ್ನೂ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯ ಬಹುದಾದ ಸಾವು
ನಾಳೆಗಳಿಗಿದ್ದ ಆಯಸ್ಸನ್ನು ಇಂದೇ ಮುಗಿಸುವ ನೋವು

ಆ ಹಕ್ಕಿಯ ಸಾವು ಬರಿ ಸಾವಷ್ಟೇ ಆಗಿತ್ತು
ಆ ಸಾವಿಗೆ ಕಾರಣವಿರಲಿಲ್ಲ, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿರಲಿಲ್ಲ
ಸಾವು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಂದು ಆ ಜೀವವ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಿತು

ಹಾರಾಡುವ ಹಕ್ಕಿಗಳ ರೆಕ್ಕೆ ಕಡಿದು ತುಂಡರಿಸಿದಂತೆ ಅನಿಸಿತ್ತು
ಯಾರು ಹೇಳುವವರು ಇದು ಅನ್ಯಾಯದ ಸಾವು
ಆದರೆ ಸಾವಿಗೂ ಸತ್ತ ಹಕ್ಕಿಗೂ ಅದ್ಯಾವುದೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ

ಯಾರು ಸತ್ತರೇನು, ಹಾರಾಡುವುದ ಬಿಡಲಾರವು ಹಕ್ಕಿಗಳು
ಯಾರು ಅತ್ತರೇನು, ಪ್ರಾಣ ಹರಣವ ಬಿಡಲಾರದು ಸಾವು

ಆಗಸದಿಂದ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಗೇ ಉದುರತೊಡಗಿದವು ಹಕ್ಕಿಗಳು
ಭುವಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿ ದೇಹದಿಂದ ಹಾರಿದವು ಪ್ರಾಣಗಳು
ಒಂದು ಕಾಲವೇ ಮುಗಿಯುವಂತೆ, ಒಂದು ಜೈವಿಕ ವಿನಾಶದಂತೆ
ಬರಡಾದವು ಆಕಾಶ, ಮರಗಳು, ಹಕ್ಕಿ ಗೂಡುಗಳು
ಮತ್ತು ಅವೆಲ್ಲವುಗಳ ಸೃಷ್ಟಿ ಕರ್ತ ಕೂಡ
ಏನೆಲ್ಲ ನಿಂತುಹೋಯಿತು ಎಂಬುದರ ಅರಿವು ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ
ಏಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲವೂ ನಿಂತು ಹೋಗಿತ್ತು
ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅದೊಂದು ಮುಕ್ತಾಯದ, ಪೂರ್ಣ ವಿರಾಮದ
ಅಂತ್ಯದ ಮತ್ತು ಹೊಸ ಆರಂಭದ ಗುರುತಾಗಿತ್ತು

ಭಾಶೇ

Save that Mother

My mom called up a while ago. I have been staying away from her since 9 – 10 years. So you may think I have gotten used to stay away from her. However, when she calls up just to talk to me, just to hear my voice without any control tears roll out. I say and I show that I am strong and not sentimental and all that, but deep inside my heart, am still that 8 year old girl, sitting in the corner of the first bench in 3rd standard, and crying, as my mom leaves the school after dropping me there. I have passed many years, celebrated many birthdays, married, handle a house on my own, and is a responsible wife and employee, but, I still am a small child crying for mom.

I saw the save tiger campaign. After growing so old, I still cry for my mom, then what would be the case of that 3 month old cub, which is entirely dependent on its mom for food and milk, and never gets to see its mom because of the greed of human being.

There is a saying in kannada, “the one who went to fill up a ship, finished his work and came back but the one who went to fill up his stomach never came back as the work never got over”. Are we soo hungry and greedy that we ate more than 38,000 tigers in few years? When ever a human being gets killed, we make court cases, fight for justice and do all drama, but we have killed soo many wild animals ruthlessly just because there is no court case? When a celebrity or a politician dies, we say its an loss to the country, but when the national animal is getting disappeared from the planet, are we not realizing the loss?

I used to get this dream often when I was a kid, that a bunch of these wild animals have came out of forest to my village and out of fear all the females and kids in the village are locked inside the houses and the male population is on mission to chase all these animals away from the village. Recently I also heard from my dad that a cheeta had come to a neighboring village and took a cow. I feel I have to tell all these as only stories to my kids and grand kids looking at the speed in which these animals are vanishing.

I don't know what I can do to save a tiger, I want to know and I want to do whatever possible from my hand to save it. We are a small creation of god with a big gift of thinking capacity. Lets use it to protect other creations of god and not destroy them.

I am moved by the save tiger campaign and shocked to know that there are only a 1000 left in India. If we do not act now, we will not have a chance to act later. Please lets all stretch our hands and do our bit to save the Tiger.

BhaShe