ಶೋಕ

ಸತ್ತುಹೋಗಿದ್ದ ನೆನೆದು 

ಒಮ್ಮೆ ಅಳಬೇಕಿದೆ, ನೋಡು 

ಕರುಳು ಕಿತ್ತು ಬರುವಂತೆ 

ಬಯಸದೇ ಬಂದದ್ದು 

ಮನಸಿಗೆ ಹಿಡಿಸಿದ್ದು 

ಬಯಸಿ ಪಡೆದದ್ದು

ಉಳಿವುದೆಂದು ಎಣಿಸಿದ್ದು 

ಉಳಿಯಲೆಂದು ಬಯಸಿದ್ದು 

ಉಳಿಸಲು ದಣಿದಿದ್ದು 

ಸತ್ತು ಹೊಯ್ತು 

ಇಲ್ಲದಾಯ್ತು 

ಅಳಿದು ಹೋಯ್ತು 

ಯಾರ ತಬ್ಬಿ ಅಳಲಿ 

ಕಣ್ಣು ಮೂಗು ಒರೆಸುತಾ 

ಹೃದಯ ವಿದ್ರಾವಕವಾಗಿ 

ಅಳಲೇ ಬೇಕಿದೆ 

ಸೂತಕ ಕಳೆವವರೆಗೂ 

ವೈಕುಂಠಕ್ಕೆ ಕಳಿಸುವವರೆಗೂ 

ಅಳದೇ ಭಾರ ಅಳಿಯದು 

ಭಾವ ಅರಳದು 

ಭಾನು ಬೆಳಗದು 

ಸತ್ತುಹೋದ ಹೆಗಲೇ 

ತಲೆಗೆ ಆಧಾರವಾಗಿತ್ತು 

ನೋವಿಗೆ ಮದ್ದಾಗಿತ್ತು 

ಈಗ, ನನ್ನ ನಾನೇ ಅಪ್ಪುತ್ತೇನೆ 

ಕಣ್ಣೀರ ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ 

ಬೆನ್ನ ನಾನೇ ನೀವಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ 

ಉಸಿರ ಹಿಡಿಯಲಾರೆ 

ಅಳದೇ ಉಳಿಯಲಾರೆ 

ಬದುಕ ಮುಂದೂಡಲಾರೆ 

ಭಾಶೇ

ಕಾಲ

ಭಾವನೆಗಳ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತವಾಗಿ 

ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತಿರುವೆ ನೀನು 

ಕಳೆದುಹೋಗಿರುವೆ ನಾನು 

ಮಾತಾಡಲೇ ಮರೆತುಹೋಗಿದೆ 

ಮೆದುಳು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡು 

ತಡಕಾಡುತ್ತಿರುವೆ ಉಸಿರಾಡಲೂ ಕೂಡ 

ಸುನಾಮಿ ಅಪ್ಪಳಿಸುವ ಮೊದಲು 

ಖಾಲಿಯಾದಂತೆ ಸಾಗರದ ಒಡಲು 

ಎದೆ ಬತ್ತಿ,ಗುಳಿತೋರಿ, ಬಂಜರಾದಂತಿದೆ 

ನಿರ್ನಾಮಗೊಳಿಸಲೇ ಬರುವ ಅಲೆ 

ಬಂದು ಎರಗಲಿ ಬಿಡು ನನ್ನೊಳಗೆ 

ಬದುಕಬೇಕಾದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಗುಳೆ ಹೋಗಾಗಿದೆ

ಮತ್ತೆ ಸೂರ್ಯೋದಯವಾಗಬಹುದು 

ಹೊಸ ಭಾನು, ಹೊಸ ಭೂಮಿ, ಹೊಸ ನಾನು 

ಅಳಿಸಿಹೋಗಬಹುದು ಈ ನಾಗರೀಕತೆ 

ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳು ಉಳಿದೇ ಉಳಿದಾವು 

ನೆನಪಲಿ ಕಟ್ಟಿಹಾಕ ಬಯಸುವೆ ನಿನ್ನ 

ಹೊಸ ಯುಗಕ್ಕೆ ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿರುವೆ 

ಭಾಶೇ

ಬದಲಾವಣೆ

ಗಾಣದ ಎತ್ತು 

ಸುತ್ತಿದಲ್ಲೇ ಸುತ್ತುತ್ತದೆ 

ಎಣ್ಣೆ ಇಳಿಯುತ್ತದೆ 

ವಾಶಿಂಗ್ ಮಶೀನಿನಲ್ಲಿ 

ಬಟ್ಟೆ ಸುತ್ತುತ್ತದೆ 

ಮುಗಿದಾಗ ಶುಭ್ರವಾಗಿದೆ

ಟ್ರೆಡ್ ಮಿಲ್ ನಲ್ಲಿ 

ನಿಂತಲ್ಲೇ ಓಡಿದರೂ 

ಬೊಜ್ಜು ಕರಗಿದೆ 

ಗೂಡಲ್ಲಿ ಬೇಯುವ ಇಟ್ಟಿಗೆ 

ಬಣ್ಣ ಬದಲು 

ಸ್ವಭಾವವೂ ಬೇರೆ 

ಹರಿವ ನೀರಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಕತ್ತಾಳೆ 

ಕರಗಿ, ಕೊಳೆತು 

ಉಡಿದು ಹಗ್ಗವಾಯ್ತು 

ಶುರುಮಾಡಿದಲ್ಲಿಗೇ ಬಂದೆನೆಂದು 

ನೊಂದು ನೋಡಿದರೆ 

ನಾನೇ ಬದಲಾಗಿದ್ದೇನೆ 

ನನ್ನೊಳಗಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳು 

ನನ್ನರಿವಿಗೇ ಬಾರದಿದ್ದರೆ 

ಹೊರಗಿನವರಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದೇ? 

ಭಾಶೇ

ಮಗುವಿಗೆ

ನೀ ಬೇಡ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೇ 

ಮೋಡ ಚದುರುವುದಿಲ್ಲ 

ಮಳೆ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ 

ಸೂರ್ಯ ಹೊಮ್ಮುವುದಿಲ್ಲ 

ನೀನು ನಮ್ಮ ಪ್ರಪಂಚ 

ಪ್ರಪಂಚವೇ ನೀನಲ್ಲ 

ನಾವು ನಿನ್ನ ಗೊಂಬೆಗಳಿರಬಹುದು 

ಇನ್ಯಾರೂ, ಇನ್ಯಾವುದೂ, ಅಲ್ಲ 

ನಿನ್ನ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ನಿನ್ನವು 

ಅದರ ಪರಿಣಾಮಗಳೂ ಕೂಡ 

ಒಳಿತಿರಬಹುದೆಂದು ತಿಳಿಹೇಳಬಹುದು 

ನಿನ್ನಷ್ಟೇ ನಮಗೂ ಅರಿವಿಲ್ಲ

ನಾವು ಬಯಸಿ ಪಡೆದ ಮಗು 

ನೆರವೇರದಾಸೆಗಳ ವಾರಸಲ್ಲ 

ನಮ್ಮ ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ 

ಜೀವಕ್ಕೆ, ಶಕ್ತಿಗೆ, ಬುದ್ದಿಗೆ ಇರಬಹುದಲ್ಲವೇ? 

ಭಾಶೇ

ಸುಡುಗಾಡು

ಈ ಮರುಭೂಮಿ, ನನ್ನದೇ ಸೃಷ್ಟಿ 

ನೀರ ಕಾಲುವೆ ಮಾಡಿ, ಹೊರಗೆ ಹರಿಸಿ 

ಇದ್ದ ಹಸುರಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಕೊಟ್ಟು ಉರಿಸಿ 

ನೆಲದೊಳಗಣ ಬೀಜಕ್ಕೆ ವಿಷ ಬೆರೆಸಿ 

ಕಷ್ಟಪಟ್ಟೇ ಮಾಡಿದ್ದು ಈ ಮರುಭೂಮಿಯ 

ಇಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳು ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ 

ಹತಾಶೆಯ ಬಿಸಿಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತದೆ 

ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯ ಸೂರ್ಯ ಸುಡುತ್ತಾನೆ 

ಕರ್ತವ್ಯದ ಕಲ್ಲು ಸಿಡಿದು ಕಣ್ಣ ಚುಚ್ಚುವಾಗ 

ಒಂಟಿ ರಕ್ತದ ಹನಿ ಒಸರುತ್ತದೆ 

ದೂರದಿಂದ ಹಾರಿಬರುವ ಹಕ್ಕಿಗಳು 

ಆಕಾಶದಲ್ಲೇ ಕಮರಿ ಕರಕಾಗುತ್ತವೆ 

ಬಿಲದಿಂದ ರಾತ್ರಿ ಆಚೆ ಬಂದ ಇಲಿ 

ಬೆಳಗಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಬೆಂದು ಬಲಿ 

ಇದು ನನ್ನದೇ ಸ್ವಂತದ ಸುಡಗಾಡು 

ನಾ ಹೊತ್ತ ಹರಕೆಯ ಫಲ, ಬೇಡಿದ ವರ 

ಹೊನ್ನನಷ್ಟೇ ಹೊರತೆಗೆವ ಆಸೆಯಲಿ 

ಕಡೆಗೆ ಮಣ್ಣನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ 

ಭಾಶೇ