ಸ್ತ್ರೀ ದೇವತೆ

"ದೇವರಿಗೆಲ್ಲಿದೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ"
ಗರ್ಭಗುಡಿಯೊಳಗೆ ಬಂಧಿಯಾಗಿ
ಕೊಡುವ ಅಲ್ಪ ನೈವೇದ್ಯಕ್ಕೆ ತೃಪ್ತನಾಗಿ
ಮಲಗಲೂ ಆಗದೆ, ಕೂರಲೂ ಆಗದೆ
ನಿಲ್ಲುವ ದೇವರಿಗೆಲ್ಲಿದೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ

ನಾವು ಮಾಡಿದಾಗ ಪೂಜೆ ಮಂಗಳಾರತಿ
ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಅದೇ ಹಳೇ ಉಸಿರು
ಜಿರಳೆ, ಇಲಿ, ಕ್ರಿಮಿಗಳೊಡನೆ ವಾಸ
ಗರ್ಭಗುಡಿಗೊಂದು ಕಿಟಕಿಯೂ ಇಲ್ಲ

ಯೋಚಿಸಲು ಹಲವಾರು ಚಿಂತೆಗಳು
ಯಾವಾಗಲೂ ಕಿವಿಯಾಗಿರಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ
ತಮ್ಮ ಬವಣೆಗಳ ನಿನಗೊಪ್ಪಿಸಿ
ನಿಂತು ನೋಡುವ ಜನರು

ಸ್ತ್ರೀಯನ್ನು ಉಬ್ಬಿಸಿ ಏರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ
"ಸ್ತ್ರೀ ದೇವತೆ"
ಅವಳಿಗೂ ಇಲ್ಲ ಸ್ವಾತಂತ್ರ
ಗಂಡನ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಬಂಧಿಯವಳು

ಕೊಡಿಸುವ ಮೂರು ಕಾಸಿನ ಸೀರೆ
ಹುಟ್ಟುವ ಹತ್ತು ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ
ಮನೆಗೆಲಸದ ಹೊರೆ ಹೊತ್ತವಳಿಗೆ
ಅತ್ತೆ ಮನೆಯವರ ಪೂಜೆ, ಮಂಗಳಾರತಿ

ಹೆಣ್ಣೇ, ನೀ ದೇವರಾಗಬೇಡ
ಗಂಡು ಮನುಷ್ಯನ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಬಾ
ನಿನಗಿರುವ ಪಟ್ಟಗಳ ಕಿತ್ತೆಸೆದು
ದೈವತ್ವದ ಬಂಧನ ದೇವರಿಗಷ್ಟೇ ಇರಲಿ

ಭಾಶೇ

I wrote this poem sometime in 2002. After coming to a bigger city like Bangalore and after 8 years, when I read it, I get a question is this still relevant? It may still be relevant and I might not have been looking at that part of the society anymore!
Hope you enjoy reading it.