ಕಾಫಿಯ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಚೆಲ್ಲಿ
ಆಯ್ದ ಮಳೆ ಹನಿಗಳ ನೆನೆಯ ಬಿಟ್ಟು
ತಣ್ಣನೆಯದೊಂದು ಉಸಿರ ಹೊರಹಾಕಿ
ಕಣ್ಣು ನೆಟ್ಟು ನಿಂತರೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ
ದೂರ ದೂರದ ದೀಪ ಚಿಕ್ಕೆಗಳ ಕಂಡು
ಅಲ್ಲೇ ಇರಬಹುದೆಂದು ನಂಬಿ
ಭ್ರಮೆಗಳ ಬೇಲಿಯ ನಿಜವಾಗಿ ಮುರಿದು
ಎದೆ ತುಂಬುವಂತೆ ಒಂದು ಉಸಿರ ಎಳೆದು
ನನ್ನ ತನುವ ಮರೆತು ನಿಂತರೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ
ಈಗ ಸೋಕಿ ನಗಿಸಿ ಹೋದ ತಂಗಾಳಿ
ಆಕಾಶದಿ ಬರೆವ ಬಣ್ಣದ ಚಿತ್ರಗಳು
ಮಳೆ ನೀರು, ಬಿರಿದ ಹೂವು, ಮರ
ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಆತ್ಮ ತೃಪ್ತಿಗೆಂದು ನಂಬಿ
ಮನಸ ಮರೆತು ಗುನುಗಿದರೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ
ಕಣ್ಣು ಕಟ್ಟಿ, ಕಾಲ ಬೀಸಿ ಓಡುವಾಗ
ಉಸಿರ ಹಿಡಿದು ಮುಳುಗಿ ಈಜುವಾಗ
ಚಿಂತೆ, ಚಿಂತನೆಗಳಲೇ ಕಳೆದು ಹೋಗಿರುವಾಗ
ಮುಳುಗುತಿರುವ ಸೂರ್ಯನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿ
ನಕ್ಕು ಮುಂದುವರಿಯುವಷ್ಟಾದರೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ
ಭಾಶೇ
No comments:
Post a Comment